تبیین چگونگی ارتباط هنرمند و مخاطب در اثر معماری به عنوان خالق عامل معرفت

پرسش از مأموریت معماری و نسبتی که با انسان به عنوان هنرمند یا مخاطب دارد، بدون پرداختن به مسأله واقعیت و چگونگی معرفت ممکن نیست. معماری اسلامی به عنوان پدیده�ای انسانی محصول آگاهی انسان درباره کلیه جنبه های مختلف علمی، مهندسی، و هنری است. بنابراین روشن کردن چیستی و چگونگی آگاهی و معرفت� و روش ها و� ابزار� های فهم آن می�تواند کمک شایانی به فهم و ادراک اثر کند. بدین�سان این پژوهش با حرکت از مفهوم به مصداق، شناختی از معرفت، انسان، جهان و واقعیت ارائه می کند. در ادامه� به واکاوی چگونگی ظهور و ادراک دانایی در اثر معماری اسلامی پرداخته می&zwnjشود. روش تحقیق این پژوهش استدلال منطقی است. بنابراین در ابتدا جهان�بینی اسلامی� براساس� حکمت متعالیه به عنوان آخرین و مهمترین تحول عمده حکمت اسلامی طرح می�شود، این رویکرد سامانه�ای� قوی با روشی منطقی است و از شفافیت� نظری� قوی جهت تفهیم تعریف مؤلفه�هایی همچون هستی�شناسی، انسان�شناشی، معرفت�شناسی و جهان�شناسی برخوردار است. پس از تبیین اصول ساختار های ذهنی طبق جهان�بینی اسلامی طرح شده، به نحوه پیدایی اثر معماری توسط خالق اثر و چگونگی ادراک آن بوسیله مخاطب و ارتباط اثر با واقعیت بر اساس علل چهارگانه و پنچ گانه، غایی و مثالی،� فاعلی، مادی و صوری که در مقام صوری بحث لحاظ شده�اند، پرداخته می�شود. نحوه ایجاد معماری اسلامی به عنوان علت فاعلی و ظهور اندشیه و خیال به عنوان� علت غایی و مثالی و فعلیت توده و فضا به عنوان علت�های مادی در قالب صورت مکان به عنوان علت صوری، هدف این پژوهش است. چگونگی خلق و درک اثر و نحوه حضور و ظهور واقعیت در معماری با مشخص کردن چیستی و چگونگی احساس، ادراک و شناخت بررسی می�شود. نتیجه مهم این تحقیق پرداختن به مأموریت اصلی معماری به عنوان خالق عامل معرفت است.�